|
|
HISTORIA PIŁKI RĘCZNEJ
Piłka ręczna w swojej formie powstała na przełomie XIX i XX wieku. Pierwsi zaczęli uprawiać ją Duńczycy, wkrótce potem Niemcy i Czesi.Współczesna piłka ręczna sięga swą historią końca XIX wieku, gdy duński nauczyciel zdefiniował reguły tej gry i nazwał ją „Handbold”. Wtedy grały ze sobą dwie siedmioosobowe drużyny, a mecze rozgrywane były na wolnym powietrzu. Niemal równolegle reguły piłki ręcznej zostały opracowane przez niemieckiego nauczyciela wychowania fizycznego, który nazwał tę grę „Handball”. W tym wydaniu drużyny składały się z 11 zawodników. W 1920 roku Handball została przyjęta jako nazwa i gra oficjalna.
Już w 1928 roku, podczas Igrzysk w Amsterdamie, powstała Międzynarodowa Federacja Amatorskiej Piłki Ręcznej (w 1946 z nazwy „wyrzucono” przymiotnik „amatorskiej”), a w 1934 roku w Berlinie odbyła się olimpijska premiera piłki ręcznej (w wydaniu 11-osobowym).
Po wojnie drużyny 11-osobowe zaczęły tracić na popularności i powrócono do idei drużyn
7-osobowych, a mecze przeniesiono z boisk na wolnym powietrzu do hali.
Piłka ręczna z drużynami 7-osobowymi zadebiutowała na Igrzyskach w Monachium w 1972 roku, a już w Montrealu w 1976 roku rozegrano turniej żeński piłki ręcznej. W tym też roku polska reprezentacja szczypiornistów zdobyła brązowy medal olimpijski i jest to jak dotąd największy sukces naszych sportowców. Polskie szczypiornistki nie grały jeszcze na Igrzyskach Olimpijskich.
W Atenach wystąpi 12 zespołów męskich i 10 żeńskich. Niestety nie ma wśród nich Polaków.
|
|